wilde echter ook werken aan de spirituele vervolmaking van de mensen.
Daartoe diende hij eerst zichzélf te trainen... Dus hij besloot van alle aardse dingen afstand te doen, en ging het leven van een 'sramana' [spiritueel zoeker] leiden. Onder een asokaboom legde hij de eed van volkomen wereldverzaking af. Hij had 4000 volgelingen, maar niemand hield de ontberingen vol.
Uit de scholen die zij zelf begonnen ontstonden de 363 religies die de wereld sindsdien rijk is. Een van Rishabha's volgelingen was Marici, die eonen later als tirthankara Mahavira werd geboren.
Rishabha zwierf rond, en in de stad Gajapura aanvaardde hij van een prins het sap van geperst suikerriet. Later ging hij onder een boom zitten, en werd een met zijn hoogste Zelf. Hij was nu een verlichte, een jina [overwinnaar van alle hartstochten zoals gehechtheid, boosheid, trots e.d.m.].
De Adi Purana van Jinasena gaat over Rishabha's leven. En in de 5e eeuw werd zijn leven in de Kalpasutra beschreven door Bhadrabahu Svami, de leraar van keizer Chandragupta Maurya.
Daarin staat dat Rishabha duizend jaar de zorg voor zijn lichaam opgaf, en daarna duizend jaar in meditatie over het zelf op het pad naar bevrijding doorbracht. Toen werd hij in het park Sakatamukha onder een nyagrodhaboom [banyanboom] meester van de alomvattende kennis en wijsheid.
Toen besloot hij alle levende wezens naar het geestelijke pad te leiden. Hij vestigde vier orden: die van de mannelijke sramana's (monniken) en vrouwelijke sramani's (nonnen) en die van de mannelijke en vrouwelijke sravaka's (leken).
Tenslotte verliet Rishabha de wereld in aanwezigheid van 10.000 monniken, gezeten op de top van de berg Ashtapada [Kailash, Meru].
~bron~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten