trok zij zich terug in een huis aan de Aventijn genaamd Cella Nova.
Volgens de Benedictijnse regel, wijdde zij de rest van haar leven aan gebed, meditatie en de hulp van de zieken en meest behoeftigen. Haar zoon Gregorius bleef in plaats daarvan in de villa van zijn vader wonen, die hij transformeerde tot een klooster, waar hij een kerk bouwde die was gewijd aan Sant'Andrea, het huidige oratorium van Sant'Andrea al Celio.
Tijdens die periode maakte zijn moeder zich zorgen zodat ze hem elke dag een warme maaltijd liet bezorgen, uit angst dat de soberheid van het kluizenaarsleven zijn toch al slechte gezondheid verder in gevaar zou brengen.
Silvia stierf in 592.
Paus Gregorius liet haar begraven in het klooster van Sant'Andrea.
In het graf waar haar schoonzussen Tarsilla en Emiliana al lagen. Haar afbeelding had het kruis aan de rechterkant en een boek links, met de inscriptie: "Vivit anima mea et laudabit te, et iudicia tua adiuvabunt me" [ps.119,176, "Dat mijn ziel wáárlijk leeft en Uw lof zingt: moge Uw rechtsorde daartoe mij tot hulp zijn."]
Hier liet kardinaal Cesare Baronio in 1603 het oratorium van Santa Silvia al Celio bouwen, en in datzelfde jaar verkreeg hij van paus Clement VIII dat de naam van Sint Silvia op 3 november werd opgenomen in de Romeinse martyrologie.
-
Op verzoek van paus Johannes XXIII, op 23 februari 1959, in het district Portuense, werd een parochie opgericht gewijd aan de moeder van Sint Gregorius de Grote, wiens kerk werd geopend voor aanbidding in 1968.
~wikipedia~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten