Pelgrim Jeroen van Weert werd als tweede gehangen.
Maar niet voordat de tatoeages waren weggesneden, die ervan getuigden dat hij had deelgenomen aan een Jeruzalemvaart. Kruisvaarders werden door de protestanten extra gehaat, omdat uiteraard juist zij symbool zouden staan voor het actief propageren van het katholicisme.
Daarna volgden de pastoors Lenaert van Veghel, Claes van Poppel en Nicasius. Ook deze drie gaven volgens de overlevering geen krimp, om de overgebleven, zwakkere broeders niet te ontmoedigen. Nicasius kreeg zoals gezegd als straf voor zijn leidersrol de 'strop door de mond' aangelegd: strop om zijn hals was extra los, waardoor zijn doodsstrijd acht uur duurde.
Govaert van Mervel, een van de oudste der martelaren, kunstschilder... die opgroeide in het kasteel van Melveren [bij Sint-Truiden]... stierf volgens de overlevering 'biddend dat de Heer zijn beulen zou vergeven - want zij weten niet wat zij doen'.
Alleen Hendrik, een jonge franciscaan van achttien, liet zich door de predikanten bepraten en gaf een valse leeftijd op: zestien. Als gevolg hiervan werd hij vrijgelaten, maar moest wel toekijken hoe al zijn negentien broeders de dood vonden.
Govaert van Duynen, de zeventig jaar oude wijze monnik die misschien ooit rector was van de Sorbonne in Parijs, en die bij een eerdere rondgang rond de galgen in Den Briel de hymne voor Maria van Zeven Smarten aangeheven had, wat iedereen stil maakte... keek er nu naar verluidt naar uit: hij wilde 'naar zijn medebroeders toe' en zag 'de hemelpoort al mystiek geopend'.
Stralend beklom hij de ladder en vroeg tot slot aan zijn beulen...
om hem te vergeven als hij tegenover hen...
iets kwetsends zou hebben gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten