mariana 7

'Omdat Mariana de Jesus Torres voorbestemd was... 

voor buitengewone genaden tijdens gans haar leven, spaarde de Heer haar niets dat enigszins kon bijdragen tot haar zuivering en volmaaktheid. En zo, tijdens de nacht van 17 september 1588, terwijl Mariana aan het bidden was, ontving ze de heilige wonden van Onze Heer in haar handen, voeten en zijde. 

Zij schreeuwde het uit en bleef sidderend achter. Men moest haar het bed in helpen. De stigmata verschenen als doorboorde wonden in de palmen van haar handen en de zolen van haar voeten. In haar zijde was een rood-purperachterige zwaardwonde te zien.

Hierna werd ze verschrikkelijk ziek...

en onderging zij een martelende beproeving. 

Zij kon geen enkel deel van haar lichaam meer bewegen. Bij het verergeren van haar pijnen, deed de duivel zijn uiterste best om haar te overtuigen om ermee te breken, door haar te suggereren dat dit allemaal tevergeefs was, een leugen, een hoax. Hij was onophoudelijk, in de vorm van een afgrijselijke slang, op rooftocht rond haar bed, de zijde langs dewelke zij een onophoudelijk lijden had.

-

Op een nacht... 

toen zij niet langer deze verschrikkelijke beproeving van vijf maanden kon volhouden, aanriep zij de Meest Heilige Maagd. Daarop voelde ze een hand die zachtjes over haar hoofd wreef. Zij keek op en zag de Koningin van de Hemel, mooi, vriendelijk en verheven in een aura van licht.

Nu kon ze bewegen en zag ze niet langer de afzichtelijke slang. Haar toestand verergerde nog. Tot verwarring van de hele gemeenschap, blies ze andermaal haar laatste adem uit. Het was de zaterdag voor Pasen en haar lichaam werd opgebaard in het lager koor. 

Velen kwamen langs en riepen luid: "De Heilige is dood! Onze engel is heengegaan!"

De volgende morgen echter, terwijl de gemeenschap zich naar het hoger koor begaf om de lijkgebeden te bidden, vinden zij haar biddend! Zoals haar goddelijke Bruidegom, die ze in alles trachtte te imiteren, was ze verrezen tijdens de ochtend van Pasen, om verder te lijden voor de zielen van de wereld.

-

Toen Moeder Maria Taboada, zoals haar voorspeld was, in 1589 haar gezondheid voelde verzwakken, wenste ze zich voor te bereiden op haar naderende dood, en stelde ze voor om een nieuwe overste te kiezen. Gedurende zestien jaar was zij, op unanieme wens van haar Orde, overtuigd dat niemand anders geschikt was voor de taak dan de heilige stichtster, kloosteroverste.

Uit eerbied voor haar wensen, verkoos de Orde unaniem Moeder Mariana de Jesus Torres tot kloosteroverste en vertrouwde haar deze verheven functie toe, ook al was ze pas dertig jaar oud. Als Moeder Overste leidde zij het klooster met een grote wijsheid, voorzichtigheid, liefdadigheid en goedheid, naar het voorbeeld van de Heer, waarbij zij elk punt van de heilige regels in acht hield, en niets oversloeg. 

Mariana wist dat zij haar tante nog een poos bij haar zou hebben... 

en nam voordeel uit haar advies en begeleiding.'

[bron]