helfta 6

Getrude van Helfta's meest gekende werk... 

is Legatus Divinæ Pietatis [Gezant van de Goddelijke Liefde]. 

Het boek bestaat uit vijf delen. 

Boek 2, de kern van het werk, is zeker van haar hand. Ze zegt dat ze met het werk is begonnen op Witte Donderdag 1289. 

Boeken 3, 4 en 5 zijn geschreven door een andere, of meerdere, nonnen tijdens haar leven, en werden waarschijnlijk volledig of gedeeltelijk gedicteerd. 

Boek 1 is kort voor of na de dood van Gertrude geschreven, als inleiding op het werk, mogelijk door haar biechtvader.

De Exercitia Spiritualia...

is een werk, dat nog steeds kan worden gebruikt door iedereen die zich wil verdiepen in spiritualiteit door middel van gebed en meditatie. Het heeft betrekking op christelijke thema's als doop, bekering, toewijding, bidden en vereren van God, en voorbereiding op de dood.

-

Na haar dood, lijken de werken van Gertrude vrijwel spoorloos verdwenen. Slechts vijf manuscripten zijn bewaard gebleven, de oudste van 1412, en slechts twee van deze manuscripten zijn compleet.

Met de uitvinding van de boekdrukkunst werden de werken Gertrude herontdekt, met Latijnse, Italiaanse en Duitse uitgaven in de zestiende eeuw. Ze werd populair in het zeventiende-eeuwse Frankrijk, waar haar vertrouwen in en de brandende liefde voor God krachtige tegengiffen waren voor het Jansenisme. Filippus Neri en Franciscus van Sales gebruikten haar gebeden, en raadden ze aan anderen aan.

In Spanje las bisschop Diego van Tarragona, de biechtvader van koning Filips II van Spanje, de openbaringen van Gertrude luidop voor, terwijl hij op zijn sterfbed lag in het Escorial.

Haar werken waren in de zestiende eeuw ook populair bij de Ongeschoeide karmelieten. Francisco Ribera, de biechtvader van Theresia van Ávila, raadde haar aan om Gertrude als spirituele minnares en gids te nemen. Toen Spanje tijdens zijn Gouden Eeuw het hoogtepunt van de vrouwelijke mystiek kende, waarvan Gertrudes Revelaties duidelijk een voorloper waren, verscheen een biografie door de jezuiet Alonso de Andrade, waarin hij doet uitschijnen dat Theresia daadwerkelijk Gertrude als haar spirituele gids nam, en hij Theresia doet doorgaan als een Spaanse reincarnatie van Gertrude.

-

Meer recentelijk was Dom Prosper Guéranger, de restaurateur van het benedictijnen orde in Frankrijk, beïnvloed door Gertrude. Zijn congregatie van Solesmes was verantwoordelijk voor het meeste werk dat in de negentiende eeuw rond Gertrude werd gedaan.

Paus Benedictus XIV gaf haar de titel "de Grote" om haar te onderscheiden van abdis Gertrude van Hackeborn en om de diepte van haar spirituele en theologische inzicht te huldigen. 

[wiki]