Maandag, 12 januari 1981...
begon ik het schilderij op te zetten in houtskool.
Ik had toevallig nog een mooi geprepareerd linnen over, op spieraam gespannen, van 90x60cm.
Het leek mij het juiste formaat en niet te groot om het naar Nederland op te kunnen zenden met de post.
Na eerst Maria’s hulp te hebben ingeroepen...
begon ik met houtskool maar wat lijnen te zetten op het spierwitte linnen.
Ik zag er erg tegen op.
Het was ook zo’n vreemde voorstelling, met die spitse driehoek achter Maria, en al die kerkjes rondom Haar. Ook wist ik niet hoe de sluier viel, als Maria Haar Armen opende. En in wat voor landschap stonden de kerkjes? En hoe was de lucht achter Maria: blauw of met donkere wolken?
Een donkere lucht zou de lichtende roos op de toren beter doen uitkomen, en de lichtjes van de kleine torentjes. Trouwens, een donkere bewolkte lucht was meer in overeenstemming met de ernst van de Boodschappen.
Het bleek het rustigst te zijn, om de kerkjes in een donkergroen bos te plaatsen, dat aan de horizon geleidelijk over zou gaan in de lucht. De sluier van witte kant ging open, als de armen werden uitgespreid en bleef haken aan de voorarmen en ellebogen, zo stelde ik vast - na herhaalde malen, voor een spiegel, een lange jute doek over mijn hoofd te hebben gedaan.
-
Zo tekende ik op gevoel...
een meisje van ongeveer 18 jaar.
De volgende dag verfde ik het hele witte doek doorschijnend lichtbruin met verdunde acrylverf.
De viltstift-lijnen vloeiden wat uit, doch bleven goed zichtbaar.
Hierop begon ik met kleuren in acrylverf te schilderen.
De verf moest met water verdund worden indien nodig, maar was na droging onoplosbaar in water en glanzend als olieverf. Een zeer elastische verf, die nooit zou vergelen en na-donkeren, en niet kon barsten, dus buitengewoon geschikt voor mijn doel, daar ik veel licht moest schilderen.
Toch was het moeilijk werken, omdat in het droge Californië de verf op het palet al opdroogt, en er niet veel tijd is om te mengen. Ook drogen de kleuren donkerder op.
Het Gezicht en de Handen en Voeten van Maria werden eerst onder-geschilderd in licht grijs-groen, groene-aarde genoemd, zoals ook Rafaël en Michelangelo deden.
-
Na enkele dagen eraan gewerkt te hebben...
bleek het schilderij toch wel goed te worden met al die kerkjes om Maria heen.
En de toren achter Haar leek in kleur niet zo vreemd meer, en scheen in de lucht te staan.
In een winkel vond ik een rol met mooie fijne witte kant en kocht er een 1½ meter van. Naast het schilderij opgehangen bleek, op een afstand bekeken, de kant, die ik reeds geschilderd had in de witte sluier en verzonnen had, precies hetzelfde te zijn als het stuk gekochte kant! Ik behoefde niets aan de sluier te veranderen.
In de lila jurk schilderde ik fijne zilveren draadjes, en liet die als sterretjes schitteren, met uitschietende, witte stralenbundels.
Om de figuur maakte ik een witte waas, en kreeg de volgende dag een ingeving, om er witte stralen uit te laten schieten, zo ook uit de Handen van Maria naar de kerkjes.
In de met zilver doorweven sjerp had ik V-vormige vlammen geschilderd.
Alles schitterde nu van het licht.
Ook de Gouden Roos op de top van de toren, en de twaalf kleine torentjes.
Daar de Moeder Gods Zélf licht uitstraalde...
kon ik in Haar Gezicht geen schaduwen geven, die veroorzaakt zouden worden door een andere lichtbron. Enkel de witte sluier over Haar Hoofd reflecteerde enigszins op Haar Gezicht.
-
Veertien dagen had ik aan het schilderij gewerkt.
Het Gezicht van Maria had ik op gevoel geschilderd en gefantaseerd.
Ik had niet veel aan de drie-dimensionale briefkaart gehad, daar het gezicht van opzij was en de neus niet juist was.
De laatste dagen maakte ik mij zorgen, daar ik een foto in kleur van het schilderij moest maken en dat zou enkele dagen duren, voordat het ontwikkeld was.
Dit moest ik dan per expresse naar Holland sturen, waar het bestudeerd moest worden door Elisabeth. Dan moest zij mij schrijven, wat er verkeerd aan was en zou ik het veranderen.
Daarna kon ik het schilderij pas opsturen.
Alles bij elkaar zou het ruim een maand kosten...
en kon het boek nooit op tijd klaar komen!
Het was nu al 26 januari!
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten