De Profeet gzevzmh noemde haar... 'de moeder van zijn vader´!
Na de Hegira[migratie naar Medina], woonde ze bij hem in hetzelfde huis. Ze was de laatste die hem zag wanneer hij op reis ging, en de eerste die hem zag toen hij terugkwam. De Profeet vond rust, kalmte, sereniteit en tederheid in het Huis van Fatima en Ali, haar man, omdat dit huis de islam belichaamde in al zijn waarden, in al zijn betekenissen, in al zijn spiritualiteit en in al zijn jihad.
De Profeet wist dat zijn dochter de hele nacht tot het ochtendgloren ´bij de Heer woonde´. Volgens haar zoon Imam al-Hassan, die al heel jong naar haar keek, ´bad ze tot haar voeten opgezwollen waren´. Intelligent en bijzonder bewust als hij was, was hij toch verbaasd om haar te horen bidden voor de gelovigen, en dus niet voor zichzelf.
Zij die zelf zeer kwetsbaar en zwak was, vanwege haar huishoudelijke werk...
En haar lijden, wanneer ze met deviantie werd geconfronteerd...
Zij verbleven in enkele cellen, vandaar hun naam. In Leuven werd deze plek de Biestcellen genoemd. Vandaag is hun site gelegen tussen de Brusselsestraat en de Kaboutermansstraat. Zij werkten op de parochie van Sint-Jacob. Hun taken waren drievoudig: de pestlijders verzorgen, de geesteszieken opvangen en de doden begraven.
Aartsbisschop Humbertus de Precipiano, legde plechtig de eerste steen van hun kapel in Leuven in 1691. De broeders woonden al eeuwen samen in hun cellen zonder kapel. Hun kerk was immers de parochiekerk van Sint-Jacob... De tijd van de pest was voorbij, zodat de zorg voor geesteszieken belangrijker werd. De broeders stuurden sommige geesteszieken naar Geel, op kosten van de stad.
In 1750 werd een ruime refter gebouwd, versierd met houten lambrisering en schilderijen... Met het Frans bestuur in Leuven, eind 18e eeuw, werd het klooster gespaard, in tegenstelling tot andere kloosters die opgedoekt werden in de stad. De broeders mochten al hun werken verder zetten, doch hen was verboden de monnikspij te dragen in het godshuis.
Het monopolie op begrafenissen waren de cellenbroeders ook kwijt. Private begrafenisondernemers organiseerden zich daarom in Leuven in de 19e eeuw. De stad verplichtte de broeders dat er regelmatig een arts alle patiënten moest bezoeken.
Na een enorme brand eind 19de eeuw herbouwden de alexianen, zoals de cellenbroeders zich intussen noemden, hun klooster juist buiten de stadsmuren, aan de Brusselsepoort en de Herestraat.
Tijdgenoten vonden het een goede zaak dat de geesteszieken voortaan verbleven in een ruim gebouw in een park van 17 ha. Dit park besloeg een groot deel van de Gasthuisberg.
Kardinaal Goossens wijdde de kapel in 1891. Het psychiatrisch ziekenhuis bleef bestaan tot midden de 20ste eeuw. In de jaren '60 trokken de Alexianen weg uit de Herestraat.
sind aus der Bewegung der Begarden hervorgegangen...
die sich seit Anfang des 13. Jahrhunderts in den Niederlanden und im Rheinland ausbreiteten.
Um 1480 bürgerte sich der Name „Alexianer“ ein. Namensgebend war der heilige Alexius von Edessa, ein römischer Patriziersohn, der sein Leben der Legende nach in Armut und dem Dienst an den Notleidenden und Kranken verbrachte und im Mittelalter große Verehrung genoss.
In der Mitte des 15. Jahrhunderts existierten bereits über 30 Häuser (Klöster). 1468 fand in Lüttich das erste Generalkapitel der Alexianer statt, auf dem die Häuser die Regel des heiligen Augustinus annahmen. Unter Papst Julius II. wurden die Alexianer als exemter Orden bestätigt und gaben sich den Wahlspruch caritas Christi urget nos(Uns treibt die Liebe Christi, 2 Kor 5:14).
Das Verbreitungsgebiet während des Mittelalters umfasste Flandern, den Niederrhein, Straßburg, Hamburg und Braunschweig. Im Zusammenhang mit der Ordensgründung schlossen sich die Konvente in Köln, Aachen und Neuss zur Provinz Overland zusammen.
who had never had to be a disciplinarian in the other schools...
in the Institute Saint-Berthuin in Malonne lost control of his class more than once. This difficulty led to his being refused permission in 1860, under the strict headmaster of that Institute, Br. Maufroy, to renew his three year vows as a school Brother.
Br. Mutien-Marie’s vocation as a teacher might have ended right there, had it not been for Brother Maixentis, who stepped in to interfere with the proceedings.
as a professor of architecture, music and drawing, three subjects that had furthered the prestige of the school itself.
He was well thought of, and a great asset [troef] to Saint-Berthuin. He also had the reputation of generously assisting the newer teachers who needed encouragement. He saw promise in young Br. Mutien-Marie, and, taking him under his wing, he not only gave him lessons in drawing, but taught him how to play the harmonium (a reed organ with one keyboard), so that his apprentice was soon able to take over some of the classes in drawing and teach the students how to play the harmonium.
A friendship grew up between the two venerable men, that spanned almost 60 years. In fact, Brother Maixentis was to die at Malonne in 1917, only two days after his companion and subordinate!
hoeft het dan te verbazen
dat Catherines intacte lichaam
(ondanks haar martelaarschap!)
meer dan 500 jaar na haar dood
teruggevonden werd bij het klooster in de Sinaï-woestijn
vlakbij de plek waar Mozes bij het brandende braambos
de Tien Geboden ontving
?
hét klooster dat in de geschiedenis
model heeft gestaan voor haast alle andere
en dat sindsdien naar haar is vernoemd
klooster dat wellicht ook een zeer inspirerend was
opnieuw honderdvijftig jaar later, ongeveer
wanneer ook in onze contreien
de allereerste kloosters
als paddestoelen uit de grond rezen
een ontwikkeling die een enorme impuls ontving
van Roomse keizers als de Karolingen en Ottonen
vanuit Keulen, Aken en Luik
ontwikkeling waarbij religieus leven
hand in hand ging met de opbloei
van scholing en kunsten
dát is wellicht de achtergrond
van de verering van de heilige Catharina
op tal van plekken in de Nederlanden
dat is de ontwikkeling
die men ook in de regio Hoegaarden
wenste te op gang te brengen
vandaar de aansluiting bij het prinsbisdom Luik...
dat de heilige Catharina van Alexandria (!!)
- hier afgebeeld door Masolino da Panicale -
gelijk staat aan de ´heidense´ filosofe Hypatia
en dat het verhaal ons in werkelijkheid wil vertellen
dat zij de ware Christen was - en niet de fanatici
die haar om haar ´heidense gedachtengoed´
in naam van Christus hebben vermoord
een les die nog steeds te leren is
en helaas niet alleen aan moslimfundamentalisten !
en dat ze ons dus helpt, onder meer,
om ook de positie die vrouwen werd toegewezen
in nagenoeg alle ´kerken´...
dringend te herzien !!
een processie, vanmorgen, in Hauthem [bij Hoegaarden] eenzaam gelopen, in deze Corona-tijden...
ter ere van Sint-Catharina van Alexandrië
de patroonheilige van het gehucht
ieder jaar herdacht op de zondag
van de kermis (als vanouds!)
dat brengt ons, allereerst, bij...
de geschiedenis van Hoegaarden !
geschiedenis van wellicht rijke Romeinse villa's
langs de heerweg tussen Tongeren en Bavay
en de al even rijke graanboeren, tevens brouwers
die pas in 1754 de huidige Gorgoniuskerk zouden hebben opgetrokken
(wellicht verbouwd, de kerk was er immers al zeker sinds 980 AD!...)
- de grootste Vlaamse kerk in roccoccostijl ! -
fijnzinnig barok...
dat ruikt naar - weliswaar late - contrareformatie ?
op een plek die nog tot de Franse Revolutie, in 1789
(m.a.w. vijfendertig jaar na de verbouwing...)
zou behoren tot het prinsbisdom Luik !!!
heel aparte enclave dus, al sinds 980,
in het zuidoosten van Brabant...
voor hen die wel het lichaam kunnen doden maar niet de ziel.
Vreest veeleer Hem die en ziel en lichaam in het verderf kan storten in de hel.
Verkoopt men niet twee mussen voor een stuiver? En toch zal buiten de wil van uw Vader niet een mus op de grond vallen. Bij u echter is zelfs iedere haar van uw hoofd geteld. Weest dus niet bevreesd, gij zijt toch meer waard dan een zwerm mussen.
-
Ieder die Mij bij de mensen belijdt...
hem zal ook Ik als de mijne erkennen bij mijn Vader die in de hemel is.
Maar ieder die Mij zal verloochenen tegenover de mensen... zal Ik ook verloochenen tegenover mijn Vader die in de hemel is.
-
Denkt niet, dat Ik vrede ben komen brengen op aarde. Ik ben geen vrede komen brengen, maar het zwaard.
Tweedracht ben Ik komen brengen, tussen een man en zijn vader, tussen dochter en moeder, schoondochter en schoonmoeder; en iemands huisgenoten zullen zijn vijanden zijn.
Wie vader of moeder meer bemint dan Mij, is Mij niet waardig. Wie zoon of dochter meer bemint dan Mij, is Mij niet waardig. En wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt, is Mij niet waardig. Wie zijn leven vindt, zal het verliezen... en wie zijn leven verliest, om Mijnentwil, zal het vinden.
with something higher than the world itself
something beyond the physical nature
the worldly nature of the world itself
that is where God connects to the world
in the ´miqdash´ [´temple´?...]
which is holiness by definition
´miqdash´ is
where we find that connection
of God to the world
is where we are not allowed to approach
when we have a condition of thuma
a condition of thuma, of defileness
is a condition that pins us down
to the lower elements
of our physical reality
´Walburga was full of tenderest love for the poor.
She used to see them in vision. She knew, even before they came to her, how she could distribute her bread among them. She gave to some whole loaves, to others half, and to others pieces which she cut herself.
She gave them also a certain oil, thick poppy oil [maanzaadolie] I think, which she mixed with butter and spread on the bread, besides which she gave them some for their cooking. On account of her bounty, and the soothing, consoling influence of her gentle loving words, her relics have received the property of distilling oil.´
lezen we de Engelse wikipedia-bladzij gewijd aan Walburga !
´During this time... Walpurga remained at Wimborne where she was educated, and in the course of time became a nun. The nuns of Wimborne were skilled at copying and ornamenting manuscripts. And they were celebrated for Opus Anglicanum, a fine needleworkutilizing gold and silver threads on rich velvet or linen, often decorated with jewels and pearls. Such English embroidery was in great demand across Europe.
She spent 26 years as a member of the community. In 737, Walpurga's uncle [her mother's brother], Saint Boniface, was in Rome and recruited his nephews to assist him in his religious work in Germany. Winnebald arrived in Thuringia on 30 November, 740, and after being ordained a priest, was placed in charge of seven churches. Willibald, upon arriving at Eichstätt, was ordained by Boniface on 22 July, 741 and began missionary work in the area. Walpurga then travelled with her brothers, Willibald and Winibald, to Francia [now Württemberg and Franconia] to assist Saint Boniface in evangelizing the still-pagan Germans. Because of her rigorous training, she was able to write her brother Winibald's vita and an account in Latin of his travels in Palestine. As a result, she is often called the first female author of both England and Germany.
ooit een van de beroemdste heiligen van Europa
en ´een van de meest charismatische vrouwen der middeleeuwen´
heilige van koningen !
vooral de Frankische koningen hebben haar relieken
in hoge mate vereerd
Antwerpen zou haar oudste kern veel zuidelijker hebben gehad dan nu en daar centraal, vanaf de 11de eeuw, een... Walburgiskerk hebben gehad !! relieken van haar zijn nog steeds te vinden in de eveneens naar haar vernoemde en ongeveer in dezelfde buurt staand huidige Walburgiskerk
-
afkomstig was Walburga uit het klooster van Wimborne
dat ze voor Europa verliet, samen met haar medezuster Hygeburg,
na uitgebreide vorming en intellectuele (!!) training voor dit doel
beide vrouwen waren kunstenaars en schrijfsters ! Walburga zou ook geneeskunde hebben gestudeerd !
adellijke zus
van de Zuid-Engelse heiligen Wunibald en Willibald
alle drie mede-missionarissen met ´onze´ Bonifatius, hun oom !
8ste eeuw AD...
na de dood van broer Wunibald leidde zij, vijftig jaar oud,
het door hem gestichte dubbelklooster[vrouwen én mannen]
in het Beierse Heidenheim
haar kwaliteiten:
- moederlijkheid
- tederheid
- warmte
en ´openheid voor God´
i.e. de bereidheid en het vermogen om
- in functie van Zijn vraag, ieder moment opnieuw -
télkens weer te kunnen veranderen
en zich te láten veranderen !