'Enige tijd later verscheen de Heer aan Moeder Mariana.
Hij herinnerde er haar aan dat de tijd was gekomen om de prijs te betalen voor de redding van de ziel van "La Capitana." Hij liet haar weten dat ze de volgende dag, na het ontvangen van de Heilige Communie, vanaf het ogenblik dat de sacramantale resten in haar lichaam zouden zijn opgelost, de hel zou binnentreden.
De volgende morgen, terwijl ze naderde om God in de Heilige Communie te ontvangen en daarna haar intieme relatie met Hem op te geven voor de lange tijdsduur van vijf jaren, voelde ze zich alsof haar hart was gebroken.
Ze probeerde de Heer nog zo lang mogelijk bij zich te houden, maar van het ogenblik dat de goddelijke resten waren opgelost, voelde ze een verschrikkelijke pijn alsof haar hart uit haar borst werd gerukt. Vanaf dat ogenblik werd ze totaal ongevoelig voor God.
-
En alhoewel ze vijf jaren...
in de staat van een vervloekte ziel moest verblijven...
verloor ze alle notie van tijd en was ze er van overtuigd dat het eindeloos zou blijven duren. Haar verheven liefde voor God en haar Allerheiligste Moeder sloeg nu om in een gevoel van haat, afkeer en wanhoop.
Ondertussen, terwijl haar ziel alle kwellingen van de vervloekte leed, werden haar vijf lichamelijke zintuigen ondergedompeld in de meest afzichtelijke martelingen. Haar lichaam was als gloeiend hout, brandend, zonder te vergaan onder de onbeschrijfelijkste pijnen.
Haar ogen aanschouwden de meest vreselijke helse taferelen, terwijl de meest monsterachtige godlasteringen haar oren voortdurend bestormden. Haar gevoel van reuk werd gekweld door de verdorvenheid van de mensheid, en haar tastzin werd gekweld door scherpe punten die tot het binnenste van haar lichaam binnendrongen.
Haar gehemelte was gemarteld door een verschrikkelijke, ongekende smaak, terwijl de duivels alsmaar zwavel in haar keel duwden. Tegelijkertijd sloegen de duivels haar hoofd tot op het punt dat de hersenen eruit zouden spatten, en zetten haar aldus aan tot toorn, wanhoop en godslastering.
Ze onderging dit alles, terwijl haar dagelijkse leven in het klooster doorging.
Over haar lippen kwam niet de minste klacht tot de Gemeenschap. Integendeel, ze bleef eerder een volkomen voorbeeld van zachtheid, nederigheid en gehoorzaamheid. Enkel de Franciscaanse priesters die haar begeleidden en de andere stichters wisten wat Moeder Mariana onderging, en ze baden onophoudelijk voor haar.
Het enige uiterlijke teken van de hel dat ze onderging was dat haar wangen, die anders gezond waren met een mooie blos, iets wat haar natuurlijke schoonheid nog versterkte, elke kleur verloren en helemaal invielen. Op het einde was ze een wandelend lijk.
-
Vijf jaar later...
in gebed verzonken, schreeuwde Moeder Mariana het uit en viel ze als dood neer. Ze was voor lange tijd bewusteloos en dan, diep zuchtend, opende ze haar ogen, die zich vulden met tranen van verlichting. Haar hel was over. Geleidelijk herstelden zich haar gezondheid en haar mooie gelaatskleuren.
Niet lang daarop werd "La Capitana" opnieuw ziek, en naderde zij haar einde. Zij biechtte al haar zonden op, en stierf rustig, bijgestaan door de sacramenten van de Heilige Kerk.
Moeder Mariana de Jesus Torres zag het oordeel van de zuster, terwijl haar werd getoond dat haar redding te danken was aan het vijfjarige verblijf van Moeder Mariana in de hel.
Ze zal de immense dankbaarheid meedragen tot in de eeuwigheid.
In het Vagevuur werd ze veel geholpen door haar weldoensters, die onophoudelijk voor haar baden.
Na de dood van zuster Mariana, werd deze ziel geleidelijk aan vergeten.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten