Voor wie zou Hij dat vloeibare blauw hebben gemaakt...
spiegel aan de hemel, weg naar de aarde, glimlach van water, stem van golven...
Ook dat woord, dat met het ruisen van zijde, met de heldere lach van kinderen, met het zuchten van bejaarden die zich herinneren en klagen, met slagen van geweld, en met stoten en gebrul, en met donderslagen steeds weer spreekt en zegt: "God"...
De zee is voor u. Net als de hemel en de sterren. En met de zee, de meren, de rivieren, de vijvers, de beekjes en de zuivere bronnen. Die alleen ertoe dienen om u te dragen, u te voeden, uw dorst te lessen en u te reinigen.
En die u dienen doordat ze hun Schepper dienen, zonder buiten hun oevers te treden en u te overspoelen, zoals u het verdient.
Voor wie zou Hij de ontelbare diersoorten hebben geschapen...
die bloemen zijn die zingend vliegen, die knechten zijn die lopen, werken, voeden en u verblijden - u, de koningen...
Voor wie zou Hij de talloze plantensoorten hebben geschapen...
en bloemensoorten, die er uitzien als vlinders, als parels, en onbeweeglijke vogeltjes. De vruchten, die edelstenen lijken, of parelhouders, die tapijten zijn voor uw voeten, bescherming van uw hoofden, nuttige verstrooiing, vreugde voor de geest, de ledematen, de ogen en de reukzin...
Voor wie zou Hij de mineralen in het binnenste van de aarde hebben geschapen, en de zouten opgelost hebben in ijskoude of kokendhete bronnen, de zwavels, jodium en broom...
tenzij voor iemand die er zich over zou verblijden...
iemand die niet God, maar kind van God is.
Voor één.
De mens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten