In het Rusland van voor de revolutie...
klonk overal klokgelui !
Niet het donkerbruine, plechtstatige gebeier zoals van de Utrechtse Domklokken, maar meer het bonte carillon-achtige geluid van klokken en klokjes die met een netwerk van touwtjes door één enkele speler werden bespeeld.
Ook de jonge Sergej Rachmaninov hoorde overal klokken. In zijn Kolokola roept hij lang vervlogen tijden op uit het oude Rusland: ‘Klokken begeleidden iedere Rus, van zijn kindertijd tot het graf, en geen componist kon aan hun invloed ontsnappen, ook ik niet.’
In Kolokola komen ze in alle soorten en maten voorbij, van het geklingel van zilveren arrensleeklokjes en feestklokken rond het huwelijk, tot de onverbiddelijke doodsklok.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten