verschenen in Leuven in 1345.
Zij verbleven in enkele cellen, vandaar hun naam. In Leuven werd deze plek de Biestcellen genoemd. Vandaag is hun site gelegen tussen de Brusselsestraat en de Kaboutermansstraat. Zij werkten op de parochie van Sint-Jacob. Hun taken waren drievoudig: de pestlijders verzorgen, de geesteszieken opvangen en de doden begraven.
Aartsbisschop Humbertus de Precipiano, legde plechtig de eerste steen van hun kapel in Leuven in 1691. De broeders woonden al eeuwen samen in hun cellen zonder kapel. Hun kerk was immers de parochiekerk van Sint-Jacob... De tijd van de pest was voorbij, zodat de zorg voor geesteszieken belangrijker werd. De broeders stuurden sommige geesteszieken naar Geel, op kosten van de stad.
In 1750 werd een ruime refter gebouwd, versierd met houten lambrisering en schilderijen... Met het Frans bestuur in Leuven, eind 18e eeuw, werd het klooster gespaard, in tegenstelling tot andere kloosters die opgedoekt werden in de stad. De broeders mochten al hun werken verder zetten, doch hen was verboden de monnikspij te dragen in het godshuis.
Het monopolie op begrafenissen waren de cellenbroeders ook kwijt. Private begrafenisondernemers organiseerden zich daarom in Leuven in de 19e eeuw. De stad verplichtte de broeders dat er regelmatig een arts alle patiënten moest bezoeken.
Na een enorme brand eind 19de eeuw herbouwden de alexianen, zoals de cellenbroeders zich intussen noemden, hun klooster juist buiten de stadsmuren, aan de Brusselsepoort en de Herestraat.
Tijdgenoten vonden het een goede zaak dat de geesteszieken voortaan verbleven in een ruim gebouw in een park van 17 ha. Dit park besloeg een groot deel van de Gasthuisberg.
Kardinaal Goossens wijdde de kapel in 1891. Het psychiatrisch ziekenhuis bleef bestaan tot midden de 20ste eeuw. In de jaren '60 trokken de Alexianen weg uit de Herestraat.
~wikipedia~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten