In 640 stichtte haar moeder...
die inmiddels weduwe geworden was...
samen met de H. Amandus, de abdij van Nijvel...
waar Gertrudis intrad, en op 20-jarige leeftijd abdis werd.
Haar heiligheid wordt als volgt verwoord:
"Men zegt van haar dat ze ijverig was, en voorzichtig, en veel bewondering kreeg van de zusters. Ze bad veel, en bracht dagen vastend door. Ook studeerde ze veel in de Heilige Schrift, en liet daartoe boeken uit Rome komen. Overigens leefde zij in de grootste armoede en gaf alles wat ze had aan de armen, weduwen en wezen. Ook stichtte ze veel kerken ter ere van de heiligen.
Toen ze eens in een door haarzelf gestichte kerk zat te bidden voor het altaar, daalde een vlam uit de hemel tot boven haar hoofd en verlichtte het hele kerkgebouw. Totaal verzwakt van het vele vasten en waken, droeg ze de bediening van het ambt van abdis op 30-jarige leeftijd over aan haar nicht Wilfetrudis. Ze bereidde zich nu voor op de dood, maar bleef streng in het vasten en droeg altijd een stug boetekleed waarin ze ook begraven wilde worden.
Daags voor haar sterven kondigde haar raadsman aan dat ze de volgende dag door de engelen Gods voor diens troon gebracht zou worden. Stralend van geluk bracht ze de hele nacht biddend en zingend door, en stierf toen, 33 jaar oud."
Haar feest wordt tegenwoordig gevierd op haar sterfdag, 17 maart.
Een relikwie van Gertrudis wordt bewaard...samen met relikwieën van Amandus, Begga, Bavo, Aldegondis én het heilig kruis... in de Sint-Amanduskerk te Wezeren. Op het schrijn zijn Pepijn van Landen en zijn echtgenote Ida afgebeeld. Amandus was de raadsman van Ida van Nijvel...
[wiki]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten