In 2011, 30 jaar oud, vestigde Mihigo zich weer in Rwanda.
Daar groeide hij uit tot een artistieke persoonlijkheid die landelijk gerespecteerd werd.
Hij werd uitgenodigd om te zingen bij alle nationale plechtigheden om de genocide te herdenken. Ook rees zijn bekendheid vanwege veelvuldige optredens tijdens officiële ceremonieën van de regering waarin het volkslied werd opgedragen aan de president en andere senior-afgevaardigden.
Zijn meest populaire concerten kende hij in 2011, met Pasen en Kerstmis.
Vanaf 2012 presenteerde hij het wekelijkse televisieprogramma Umusanzu w’umuhanzi ('De Bijdrage van de Artiest'). Hierin besprak hij zijn concerten met gevangenen en studenten.
Eens per maand organiseerde hij daarnaast een programma met een interreligieuze dialoog met religieuze leiders ten behoeve van de vredesopbouw.
In 2007 al, toen hij nog in Europa verbleef, organiseerde hij, samen met een Franse ngo, een mis voor vrede in Afrika in Brussel.
Ook organiseerde hij een requiem-mis met muziek voor geweldslachtoffers wereldwijd. Hij werkte in dit kader met Mgr. André Léonard, die erna in 2010 de aartsbisschop van Brussel werd.
In 2010 richtte hij de Kizito Mihigo Peace Foundation (KMP) op...
een ngo die zich inzette voor vrede en verzoening.
Eenmaal terug in Rwanda werkte hij met zijn KMP samen met de regering en de Amerikaanse ambassade, en zetten zij samen het project World Vision International op.
Met dit project onderwees hij op scholen en gevangenissen over de waarde van vrede en verzoening. Daarnaast zette hij vredesclubs op.
-
Hij kreeg ook kritiek.
Met name vanwege zijn hechte relatie met de zittende regering.
De kritiek kwam vooral van christelijk fans die teleurgesteld waren in zijn keuze voor een politiek-georiënteerde richting als liturgische componist. Naar zijn religieuze concerten in Kigali en zijn geboorteplaats Kibeho kwamen verschillende ministers...
[wiki]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten