was een oude koeherder...
op het land van de Whitby-abdij, een dubbelklooster, zoals er vele waren in de zevende eeuw. Dit stond onder het bestuur van abdis Hilda. Het monnikenklooster was een ware kweekplaats van missionarissen, heilige monniken en verschillende bisschoppen.
Op de feestelijke bijeenkomsten was het gewoonte dat ieder om de beurt een lied zong. Maar telkens wanneer de harp aan Ceadmon werd overhandigd, stond hij op en ging naar zijn hut, want hij voelde zich niet in staat om iets te zingen.
Op zo’n avond, toen hij zo van zijn vrienden was weggegaan, en op zijn strobed in slaap gevallen was naast de koeien, hoorde hij een stem: ‘Ceadmon, zing iets voor me!’... Hij antwoordde: ‘lk kan niet zingen, daarom ben ik juist weggegaan en lig ik hier!’
‘Zing toch maar iets’, zei de stem.
‘Maar waarover zal ik zingen?’
‘Over de schepping van de wereld.’
En onmiddellijk begon Ceadmon - die nog nooit gezongen had - in rijke verzen de heerlijkheid en de macht van de Schepper te bezingen.
~bron~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten