Een ziel in het vagevuur verklaarde...
dat de Heilige Maagd de bouw van een kapel in Sonntag wenste...
en wees precies de plaats aan waar eens een kleine kapel stond die aan haar was gewijd. Dit oratorium was verdwenen na de aanleg van een weg. Er was beloofd om het te herbouwen. Maar zoals vaak gebeurt, viel de belofte uit de boot.
Er was een kapel nodig die groot genoeg was om de mis te kunnen vieren. Ik informeerde mijn geestelijk leidsman. Hij nam het au sérieux, wetende dat op die plek inderdaad een oratorium was geweest, wat ik niet wist. Alleen de bejaarden konden het zich nog herinneren.
De bouw van de kapel moest op basis van giften worden gerealiseerd.
Er waren moeilijkheden in de gemeente. Men wilde niet begrijpen waarom de kapel gebouwd moest worden op een plek waar er maar twee huizen waren, en niet op een plaats waar er meerdere waren.
Omwille van de wens van mijn geestelijk leidsman vroeg ik een ziel of de kapel niet gebouwd kon worden in het gehucht Turtsch, waar meer inwoners waren. Ziehier het antwoord: "Als de inwoners van Turtsch een kapel willen, moeten ze die zelf betalen: hun kapel kan niet worden betaald met giften die door anderen zijn gegeven".
De kapel werd daarom gebouwd op de aangewezen plaats, en dit in de eerste plaats op initiatief van mijn geestelijk leidsman, pater Alfonso Matt.
Aangezien er in Voralberg geen kapel was ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van de Armen van Banneux, wilde de Heilige Maagd een standbeeld van Banneux in de kapel. De rector van Banneux bracht persoonlijk een in Banneux gezegend standbeeld naar Sonntag.
Toen de kapel klaar was, drukte de Moeder van God, op voorspraak van een ziel, het verlangen uit dat er een afbeelding zou worden geplaatst die haar zou voorstellen als Moeder van Barmhartigheid voor de Zielen in het Vagevuur. Maar het moest een schilderij van natuurlijke schoonheid zijn, en geen verwrongen schilderij van moderne kunst.
Ik vroeg de Moeder Gods om mij een goede schilder voor te stellen. Even later arriveerde een Poolse priester, pater Stanislas Skudrzyk s.j., aan wie ik mijn wens uitsprak. Ik hoorde dat hij een goede schilder in Krakau kende, professor Adolf Hyla, die een goede afbeelding had kunnen maken.
De Poolse jezuïet, pater Stanislao, die in Hamburg woonde, nam alles in handen, inclusief de financiële last en het transport van de afbeelding van Polen naar Sonntag, en alles verliep zonder enig incident.
In mei 1959 werd de kapel ingezegend. Sindsdien is het een bestemming voor bedevaarten en een herinnering aan de zielen in het vagevuur.
De ligging van deze plaats van genade - gelegen boven het laatste dorp van het Grosswalsertal, met het oog op een alpendal van de voor-Alpen in het hart van de alpenweiden, vol geuren van bloemen en liederen van krekels - is uniek.
Iedereen die zich wil terugtrekken in gebed en in stilte in volle natuur, dicht bij God, zal daar een kleine cel vinden waar hij zich heerlijk verborgen kan voelen.
uit: Maria Simma, De zielen in het vagevuur vertelden me...
[bron: fb]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten