naar -9

"Toen we bij het Vijfde Gebod kwamen... 

'dood niet, geef geen ergernis'...

liet de Heer me zien dat ik een vreselijke moordenaar was, en dat ik het ergste en meest gruwelijke voor zijn ogen had gepleegd: een abortus. Geld stelde me in staat om te betalen voor verschillende abortussen, omdat ik beweerde dat vrouwen het recht hadden om te kíezen wanneer ze zwanger wilden worden of niet. 

-

Ik zag het in het Boek des Levens en het deed me diep pijn, toen ik een veertienjarig meisje zag aborteren omdat ik het haar had geleerd. Als iemand vergiftigd is, blijft er niets goeds over. Alles wat in zijn/haar buurt komt, wordt ook bedorven.

Er waren deze meisjes, drie van mijn nichtjes en dat andere, de vriendin van mijn neef. Hun ouders lieten ze bij mij thuis komen, omdat ik geld had, en met hen praatte over mode, glamour, hoe ze hun lichaam konden laten zien, enzovoort. 

Mijn zus stuurde ze naar mij. 

Ik heb ze beschadigd. 

Ik bedierf minderjarigen. Dat was een vreselijke zonde, die de abortus nog erger maakte. Ik zou ze immers zeggen niet onschuldig te zijn: 'Je moeders praten met je over maagdelijkheid en kuisheid, omdat ze verouderd zijn. Ze praten over een 2000j. oude Bijbel, maar priesters hebben geweigerd in het reine te komen met de moderne wereld. Je moeders praten over wat de paus zegt, maar de paus is ouderwets.'

Stel je voor hoe giftig! Ik heb deze meisjes geleerd dat ze van hun lichaam moesten genieten, maar anticonceptie moesten gebruiken. Ik leerde ze de ‘perfecte vrouw’-methode. 

Die 14-jarige, de vriendin van mijn neef, kwam op een dag naar mijn kantoor, zag ik eveneens in het Boek des Levens... en vertelde me in tranen: 'Gloria, ik ben zelf nog maar een baby en ik ben zwanger!' 

Ik schold haar uit, en zei tegen haar: 'Heb ik je niet geleerd over anticonceptie?' Ze antwoordde: 'Ja, maar het werkte niet!' Toen kreeg ik te zien hoe de Heer dat meisje daar had geplaatst, zodat ze níet in de afgrond zou zinken, níet zou aborteren... 

Abortus is een zware ketting die sleept en vertrapt. Het is een pijn die nooit ophoudt. Het is de leegte van een moordenaar. Het is het ergste wat je een kind kunt aandoen. 

Wat dat meisje betreft, in plaats van met haar over de Heer te praten, gaf ik haar geld. Om een ​​abortus te ondergaan 'op een goede plek', zodat ze later in haar leven geen complicaties zou krijgen. 

Net als bij haar, heb ik verschillende abortussen gesponsord. Elke keer dat het bloed van een baby wordt vergoten, is het voor Satan een holocaust, een brandoffer. Het is een holocaust die de Heer pijn doet en schokt. 

-

In het Boek des Levens zag ik... 

hoe onze ziel wordt gevormd op het moment dat het sperma en het ei elkaar raken. Er ontstaat een prachtige vonk, een licht dat straalt van de zon van God de Vader. Zodra de baarmoeder van een moeder is geïmpregneerd, licht ze op met de helderheid van die ziel. 

Als er een abortus is, schreeuwt en kreunt die ziel van pijn, zelfs als ze geen ogen of vlees heeft. Wanneer ze wordt vermoord, wordt die kreet gehoord, en schudt de hemel, en klinkt een even sterke kreet in de hel, maar daar van vreugde. 

Direct daarna breken er enkele zegels los in de Hel, en er komen ‘larven’ [demonen] tevoorschijn om door de mensheid te blijven sluipen, waardoor ze tot slaaf worden gemaakt van het lichaam, en van alle slechte dingen die we zien, en het ergere dat nog zal komen.

Want hoeveel baby’s worden er dagelijks gedood? 

En het is een overwinning voor hem. 

De prijs van onschuldig bloed... 

geeft elke keer een andere demon vrij. 

Ik werd gewassen in dat bloed, en mijn reine ziel werd absoluut zwart: 

na die abortussen had ik geen gevoel van zondigheid meer. 

Voor mij was alles in orde. 

Het was triest om te zien, hoe al die schulden... 

die ik aan de duivel verschuldigd was, ook al die baby’s omvatten die ik zelf had gedood omdat ik een spiraaltje had. Ik zag pijnlijk, hoeveel kleine baby’s waren gemaakt en hoeveel ‘zonnen’ [bevruchte eicellen] waren gesprongen - met de roep van die baby telkens, die werd weggerukt uit de handen van zijn Vader, God. 

Geen wonder... dat ik altijd zuur en slecht gehumeurd was, met een grimmig gezicht, gefrustreerd door iedereen, en erg depressief. Ik was een baby-moordmachine geworden... En dat bracht me dieper in de afgrond. Hoe kon ik zeggen, dat ik niet had gemoord? 

-

En... hoe zat het met elke persoon die ik niet leuk vond? 

Die ik haatte, of gewoon niet kon verdragen? 

Ik was daar ook een moordenaar. 

Omdat mensen niet alleen doodgaan door een schot. 

Het is genoeg om ze te haten, slechte dingen met ze te doen... 

jaloers op ze te zijn. 

Daar dood je mee."

[bron]