mariana 13

'Tijdens dezelfde verschijning... 

vroeg de Heilige Maagd van het Welslagen aan Moeder Mariana... 

om een beeld te laten maken, precies zoals Moeder Mariana haar had waargenomen. Haar wens wat dat dit beeld in de zetel van de priores in het hoge koor zou worden geplaatst, zodat ze vandaar ook effectief zou kunnen heersen over Haar klooster. 

In Haar rechterhand moest er een staf geplaatst worden als teken van haar autoriteit als overste, samen met de sleutels van het klooster, zodat Zij het gedurende de komende eeuwen zou kunnen beschermen.

En Onze Moeder heeft dit maar al te zeer waargemaakt. 

Want meerdere malen hebben de vijandige autoriteiten van Ecuador gepoogd om de zusters uit hun klooster te verdrijven. Geen enkele van deze pogingen heeft ooit succes gehad. 

In bepaalde gevallen stierf de persoon die met de taak was belast, of werd hij overgeplaatst alvorens het bevel kon worden uitgevoerd. Bij een bepaalde gelegenheid zelfs, hadden een groot aantal mensen, die waren aangeduid om op een bepaald tijdstip te verzamelen voor het klooster, de afspraak vergeten tot de tijd was voorbijgegaan.

Moeder Mariana stond voor het probleem... 

hoe ze de exacte maten kon verkrijgen van Onze Hemelse Moeder. 

Toen Maria haar verwarring opmerkte, verwijderde Zij de koord van de taille van Haar kleed. En dan, in een moment van enorme genade, hield Onze Lieve Vrouw het koord aan Haar voorhoofd, terwijl Moeder Mariana het andere eind aan de voeten van Onze Lieve Vrouw vasthield. Het koord, normaal veel te kort voor zo’n afmetingen, rekte zich uit tot de precieze lengte.

Om de een of andere onbekende reden heeft Moeder Mariana soms twijfels, verleidingen en moeilijkheden doorgemaakt, waardoor haar geloof in de authenciteit van de verschijning op de proef werd gesteld. Het gevolg was dat er vele jaren voorbij gingen vooraleer het beeld, waar de Moeder van het Welslagen had verzocht, werd voltooid.

De zaken bleven verre van bezonken in het Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis. 

Steeds aangespoord door de duivel - die bij zichzelf had gezworen dit Heilige Huis, dat zoveel ravage toebracht aan zijn plannen, te vernietigen - stopte hetzelfde gebroed van opstandige, misnoegde en afgunstige nonnen nooit met hun intriges.

Opnieuw werd het tijd voor de nieuwe verkiezing van een kloosteroverste. Het opstandige gedeelte zocht zoveel onenigheid, dat er na vele zittingen nog steeds geen beslissing was gevallen. De Bisschop moest zelf tussenkomen, en de nieuwe verkiezing voorzitten.

Verblind door haat en jaloezie, eiste de leidster van de opstandige nonnen, een kleine zuster die gekend stond onder de naam "La Capitana," de post van priores voor haarzelf op bij het beschimpen en het beledigen van Moeder Mariana en de Spaanse stichtsters. Ze verzocht ook om hun terugkeer naar Spanje.

Dit laatste was echter de fatale vergissing die door de opstandige zusters gemaakt hadden, want de Bisschop zag nu duidelijk in met wie hij te doen had. De Bisschop was zo verbolgen dat hij beval om "La Capitana" onmiddellijk te laten verwijderen en op te sluiten in de gevangenis, waar haar onschuldige slachtoffers voorheen zoveel hadden geleden. 

Van de overige opstandige zusters werd het stemrecht ingetrokken en bovendien zouden ze voortaan de hardste huishoudelijke taken krijgen toegewezen. Bij enig verzet, moesten ze hun leidster gaan vervoegen in de gevangenis. Ze werd ook verjaagd uit het stemlokaal.

Uiteindelijk werd Moeder Valenzuela opnieuw tot priores verkozen. 

Terwijl dit vol van haat gevulde en grillig schepsel tegen de Bisschop sprak, zat Moeder Mariana stilletjes in de hoek van de kamer, vanwaar ze een visoen kreeg van afschuwelijke apen die deze zuster benaderden. Hun monden, ogen en neusgaten spuwden vuur, dat zich in haar hart stortte, en eveneens in het hart van haar opstandige volgelingen.

Moeder Mariana zag dat deze ongelukkige non en vele van haar volgelingen niet zouden worden gered. Maar, zich wel bewust van grenzeloze liefde van Moeder Mariana voor de zielen, verscheen Onze Heer aan haar en stelde het onvoorstelbare voor. 

Er was maar één wijze om deze ziel te sparen van de eeuwige vlammen van de hel, die ze welverdiend had voor haar vele zonden en het kwaad dat ze de gemeenschap had toegebracht voor de volgende eeuwen: de enige wijze óm haar te redden was... 

dat Moeder Mariana ermee zou instemmen... 

om vijf jaar in de hel te lijden voor haar.

De heldhaftige non beefde tot in haar binnenste... 

maar zij aanvaardde deze opdracht.'

[bron]