uniek zijn (3)

Zelf-realisatie
Hoevelen van jullie hebben je 'Zelf' al gezien?...

Zie je, als je je 'Zelf' ontmoet heb, word je 'Zelf-gerealiseerd'.

Wat is dat 'zelf-realisatie', vragen mensen vaak. Laat 'ns zien... [uitwisseling met publiek... weet: als het komt en gaat, dan is het er nog niet... Iedereen zou wel willen... het is het doel van het leven, hé, om te realiseren wie je bent, dat is precies waarom je hier bent... en we zijn nog steeds bezig over Zelf-realisatie, niet over God-realisatie, dat is een groot verschil, in zekere zin zou je kunnen zeggen, als tussen hel en hemel!... Iemand: zelf-realisatie is zoals naar de sterren gaan en dan terugkomen... Guruji: zo jou je het kunnen stellen... zolang de ster maar niet daarboven is, maar de ster, dat ben jij zelf, jij bent de ster!...]

Eenmaal je die ster geworden bent, eenmaal je die ster gezien hebt, je bént die ster, dan kun je nog een stapje verder gaan, want velen denken dat het daarmee al stopt!...

God-realisatie
Als je kijkt naar het leven van gerealiseerde zielen, zoals de heiligen bijvoorbeeld, die zijn gekomen tot een zeer hóge graad van realisatie... toch zijn zij altijd nederig! Waarom? Omdat ze weten dat er nog iets hogers is, en dat is God. Dus God-realisatie heeft niets meer met henzelf vandoen, het gaat niet om hen, ze blijven hun sadhana etc. doen, maar met een houding van...

Dus Zelf-realisatie leidt je tot een zeker begrip, je gaat begrijpen dat dit niet het ultieme is!... Je bent binnengetreden in die staat van liefhebben... Dit is het punt waarop je begrijpt dat er nog een ánder soort liefde is. Er is liefde die je kent, en die op de buitenwereld is gericht, maar als in je in jezelf duikt, ontdek je een liefde die... eindeloos is.

Die nooit eindigt! Die blijft groeien. Liefde die blijft groeien... dán weet je dat je hart aan het branden is, aan het exploderen, het wordt sterker en sterker... dán weet je dat je wérkelijk aan het liefhebben bent. Maar als je liefde als een jojo gaat, dan ben je nog onderweg, je bent in leven, godzijdank...

Nogmaals, échte Líefde is iets dat blijft groeien !

Steeds méér !

En het brándt !

Het is niet iets wat je bedenkt in je hoofd, en waardoor je in de lucht gaat zweven, de grond verliezend. Het is niet iets dat je doet vliegen, maar net iets wat je heel erg grondt, je hebt beide voeten op de aarde... Waarom zou je anders een menselijk wezen geworden zijn? Omdat mensen een zeker potentieel hebben, wat degenen die louter in de geest leven niet hebben. Dat is de grootsheid van méns-zijn!

Daarom moet je jezelf eerst gronden, en liefde - échte liefde - geeft je die gegrondheid. Echte liefde, zoals ik al zei, blijft alsmaar groter worden. Houdt nooit op, gaat nooit over. En er is niets hogers dan liefde. Als je zoekt naar het einde van de liefde zul je nooit vinden. Je kunt niet zeggen dat God nog hoger is, voorbij de liefde.

Want GOD ÍS DE LIEFDE zelf.

Hij is eeuwig.

Er is geen grens...

Bliss, heerlijkheid
En zo komt de zelf-gerealiseerde uiteindelijk tot dat wat men noemt 'bliss'.

Je ontvangt de genade van de 'bliss'... Denk niet dat iedere zelf-gerealiseerde klaar is om de genade te ontvangen. Vele zelf-gerealiseerden zijn nog ver weg van het bereiken van God-realisatie. Want bij zelf-gerealiseerden is er nog altijd een stukje Ego over... Pas wanneer het 'Zelf' helemaal weg is...

Dan pas zóu God zich kunnen openbaren.

En ik zeg 'zou kunnen'...

Niet iedere heilige heeft God kunnen ervaren...

Het is erg zeldzaam...

Maar het is het doel van iedere afzonderlijke ziel!