oziornoje 5

Het vijf-vleugelige altaar, dat voor deze plek is gemaakt, 

verwijst naar de inhoud van de Jeruzalemtriptiek, maar de beschouwing daarin gaat veel verder. 

Men kan zeggen dat het een artistieke bijbelse reflectie is op Gods Barmhartigheid. Het is een poging om de dialoog, het verbond tussen God en de mens in de heilsgeschiedenis, te verdiepen tot de climax, het laatste woord, zijnde Jezus Christus.

De beschermheiligen van Kazachstan zijn OLV Koningin van de Vrede en Abraham. Johannes Paulus II dacht na: "Abraham is een grote voorbode van de Moeder van Christus, de Moeder van Volkomen Vertrouwen, Maria: gezegend zijt gij die in het woord van de Heer geloofde. Twee figuren, één uit het Oude Testament, en de andere uit het Nieuwe Testament, en twee 'aanvangen' - een in Abraham, en de andere in Maria - ontmoeten elkaar.

In de encycliek 'Redemptoris Mater' [over de rol van de Maagd Maria als de 'eerste discipel' en model...] staat: "Het geloof van Maria werd vergeleken met dat van Abraham, die de apostel Paulus 'de vader van ons geloof' noemt [Rom 4:12].

In de reddende economie van Gods Openbaring is Abrahams geloof het begin van het Oude Verbond. Maria's geloof bij de Annunciatie geeft aanleiding tot het Nieuwe Verbond. Op dezelfde manier hoopte Abraham 'tegen de hoop in dat hij de Vader van vele naties zou worden' [Rom 4:18], en zo geloofde Maria dat zij door de Heilige Geest de Moeder van de Zoon van God zou worden... 

Net als deze patriarch van het hele Volk van God, zal Maria, langs het pad van haar onderdanige, moederlijke Fiat, bevestigen dat ze 'tegen de hoop in geloofde'. Door hetzelfde begrip als de Israëlieten op Abraham toe te passen, begonnen christenen Maria 'Moeder van de Kerk', 'Moeder van alle gelovigen' te noemen. Ze werd een toonbeeld van correct geloof in het licht van het verkondigde woord van het evangelie: 'Laat mij geschieden naar Úw Woord.' [Lucas 1:38]

Het werk van Johannes Paulus II "The Roman Triptych", en vooral het derde deel getiteld "The Hill in the Land of Moriah", dat in vier secties is verdeeld, is een poëtisch verhaal over deze geschiedenis van Abraham. Het werd een inspiratie voor de uitvoering van het gesloten Altaar. 

Zijn verhaal wordt een symbool van de toekomstige Passie van Jezus. De verlossende dood van de Zoon van God is een sterk excuus voor een beroep op de mensheid op hoop, op basis van het mysterie en de uitgestrektheid van Gods Barmhartigheid. Het Gesloten Altaar verwijst naar het Oude Testament en Gods verbond met Abraham.

In de hoeken worden vier scènes gepresenteerd.

1. Abraham onder de eiken van Mamre, gedreven door genade, nodigt in zijn tent 'drie reizigers' uit.

2. Het offer van Isaäk, dat een voorafschaduwing is van het offer van de Zoon van God.

3. Abrahams voorbede voor de inwoners van Sodom en Gomorra.

4. Abraham verwelkomd met brood en wijn door Melchizedek, de koning en priester van Shalem, wat velen identificeren met Jeruzalem. De brief aan de Hebreeën vergelijkt het priesterschap van Jezus met dat van Melchizedek.

Het mooiste wat Jezus zei is: 'Zoals de Vader van mij houdt, zo hou ik van jou'... Ik hoop dat het terug te vinden is in de voorstelling van de Troon van Genade, die op de top van het Altaar staat. In de brief aan de Hebreeën lezen we: 'Laten we daarom met vertrouwen de troon van genade naderen, opdat we barmhartigheid mogen ontvangen en genade vinden op het juiste moment' [Hebreeën 4:16].

In het midden van het gesloten altaar... 

op het plan van het graf van Jezus in Jeruzalem...

vinden we een afbeelding van twee figuren, de zalige Johannes Paulus II en St. Faustina, die met hun hele leven getuigden van Gods barmhartigheid. Johannes Paulus II vertrouwde de wereld toe aan Gods barmhartigheid. Daarbij had hij een vurig verlangen dat de boodschap van Gods barmhartige liefde die werd aangekondigd door St. Faustina, alle bewoners van de aarde zou bereiken en hun hart zou vullen met hoop. 

Hij riep uit: “Deze vonk van Gods genade moet ontstoken worden. Het vuur van Barmhartigheid moet aan de wereld worden doorgegeven. In Gods Barmhartigheid zal de wereld vrede vinden, en mensen echt geluk!"

De heiligen Johannes Paulus II en St. Faustina waren Getuigen van Christus en daarom verschijnen ze na de opening van het Altaar naast de presentatie van twee getuigen uit het apocalyptische visioen van St. John. 

In het midden zien we de Eucharistische Christus omgeven door licht als in een monstrans die verwijst naar het beeld van de Moeder van God. De encycliek 'Ecclesia de Eucharistia' [De Kerk leeft uit de Eucharistie] bevat de zin: "Als de begrippen Kerk en Eucharistie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, geldt hetzelfde voor Maria en de Eucharistie." 

Aan het begin van de geschiedenis van het Oude Verbond staat Abraham, "die geloofde en de Heer beschouwde het als gerechtigheid" [Genesis 15:6] dat "de woorden die tot u gesproken zijn van de Heer zullen uitkomen” [Lucas 1:45].

[bron]