De heiligheid...
van de kerk in Kazachstan, een voormalig Sovjetland...
is een erfenis van het lijden van vele gelovigen, en het is een kerk van grote hoop en van mensen met een groot verlangen om het geloof door te geven.
In Kazachstan - het negende grootste land ter wereld - leeft een bevolking van amper 18 miljoen mensen in een harmonie van culturen: er zijn meer dan honderd verschillende etniciteiten of nationaliteiten. Dit voormalige Sovjetland vormt geografisch gezien 'een communicatiepunt tussen Azië en Europa'.
Daar wordt de kleine kudde geleid door honderd priesters en bisschoppen.
Onder leiding van de aartsbisschop van Almaty...
de Spanjaard (!) José Luis Mumbiela Sierra.
De prelaat wijst erop...
dat de kerk in Kazachstan numeriek probeert te groeien, aangezien zij slechts 1 procent van de bevolking uitmaakt.
Het is een relatief jonge kerk als 'structuur', omdat de kerkelijke structuren - vier bisdommen met een meerderheid van katholieken in het noorden en noordwesten van het land - zijn ontstaan na de onafhankelijkheid in 1991.
In die zin herinnert bisschop Mumbiela aan Karagandá, een stad in het noordwesten, die hij identificeert als de bakermat van vele roepingen al in de Sovjettijd, met name sinds de komst van de in 2016 zaligverklaarde Władysław Bukowiński [1904-1974], een Poolse priester die naar die landen werd gedeporteerd, nadat hij eerder al het lijden onderging van gevangenschap in de goelags onder Stalin.
De kerk in Kazachstan is van bij de oorsprong een 'kerk van het lijden', zegt de bisschop, met een heiligheid geërfd van het lijden van vele gelovigen. Een lijden met veel geduld gedragen door mensen die het lange lange jaren hebben moeten doorstaan.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten