Wat er daarna gebeurd?
"Toen we naar het Heilige Land gingen om dit project te presenteren...
was de exarch van de Armeense kerk Raphael Minassian er zo blij mee...
dat hij meteen de hele kapel aanbood onder de Armeens-katholieke kerk op het 4e kruiswegstation. Hij stelde echter een voorwaarde: maak een altaar, zuil, alles om deze monstrans te bouwen. En er waren kale muren binnen!
Mariusz en zijn zoon Kamil creëerden samen het altaar, dat het eerste altaar van aanbidding werd, genaamd 'Het Hemelse Jeruzalem'. Toen de exarch het ontwerp van dit werk zag, stelde hij zelf voor om in de kapel een permanente gebedsruimte voor de vrede in te richten.
In juni 2008 werd het voltooide altaar tentoongesteld in de kerk van St. Brygida in Gdańsk, en daarna bezocht hij andere plaatsen in Polen, waaronder Częstochowa, en mensen baden voor het altaar om vrede.
In januari 2009 wijdde paus Benedictus XVI het - in het Vaticaan - in, en op 25 maart 2009, op het feest van de Annunciatie, werd het dan uiteindelijk in het Oecumenisch Centrum van Gebed voor de Vrede in Jeruzalem, geïnstalleerd."
Voelde je je tevreden?
"Het is eerder een opluchting dat we er overheen zijn.
We werden letterlijk fysiek en mentaal leeggepompt, we hebben veel moeilijkheden overwonnen, waaronder de arrestatie van het altaar in transport door Israëlische douanebeambten. Zo zijn er drie maanden verstreken...
Maar op een dag, kreeg ik een brief per privémail van een mij onbekende afzender, genaamd Tomasz Peta. Ik verwijder meestal e-mails van onbekende oorsprong, maar deze las ik op de een of andere manier toch. Aartsbisschop Tomasz Peta, metropoliet van Astana in Kazachstan, schreef me. Hij vroeg of we konden overwegen om zijn land te betrekken bij het gebed voor vrede (lacht)...
In 2010 gingen we erheen en samen kozen we het kleine dorpje Oziornoje, dat de plaats was van de deportatie van Polen uit Oekraïne tijdens het stalinistische tijdperk, maar ook van een buitengewoon wonder.
In 1941, tijdens de oorlog, werd al het voedsel in beslag genomen voor de behoeften van het leger. Grote honger was het gevolg. De Polen begonnen om redding te bidden en baden in het geheim de rozenkrans. Plotseling, op 25 maart - dus op de Mariafeestdag! - smolt de sneeuw vlak naast het dorp en ontstond er een groot, diep meer. Kort daarna was het rijkelijk gevuld met vis, zodat de bewoners het met manden en emmers vingen. Het heeft honderden mensen gered van de hongerdood.
Het meer verschijnt periodiek in de lente, tot op vandaag, hoewel het nooit zoveel vis meer heeft gekregen. In 2014 werd in het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van de Vrede in Oziornoje een eeuwigdurend aanbiddingscentrum met ons altaar opgericht, genaamd 'De Ster van Kazachstan'."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten