“Vrouw, waarom schreit ge? Wie zoekt ge?”...
In de mening dat het de tuinman was, vroeg zij:
“Heer, mocht gij Hem hebben weggebracht,
zeg mij dan waar ge Hem hebt neergelegd,
zodat ik Hem kan weghalen.”
-van David.-
Tot U roep ik, Heer die mijn rots zijt:
stoot mij niet terug door Uw zwijgen.
Bleef Gij tegen mij zwijgen - ik werd als die in de groeve gedaald zijn.
Verhoor mijn roep om ontferming: ik kan U slechts smeken om hulp,
vermag slechts mijn handen te heffen naar Uw heiligdom, Uw geheim.
Werp mij niet weg met de verstoorders, met hen die het kwade bedrijven,
die hun naaste spreken van vrede, doch boosheid heerst in hun hart.
Rekent Gij met hen af - naar hun werken, naar de heilloosheid van hun daden,
vergeldt wat hun hand heeft voltrokken: wat zij stichtten - verhaal het op hen!
Nooit hebben zij oog voor Gods werk, voor niets wat Zijn hand heeft voltrokken.
Daarom delgt Hij hen, zet hen niet voort.
Gezegend de Heer!
Het is Hij die verhoorde mijn roep om ontferming:
de Heer is mijn sterkte, mijn schild,
op Hem is mijn diepste vertrouwen.
Hulp gewerd mij.
Mijn hart is herleefd.
Ik mag met mijn lied Hem weer loven.
De Heer is de sterkte Zijns volks.
Hij, de burcht, Zijn gezalfde tot redding.
Herstel de vrijheid van Uw volk.
Zegen die tot Uw erfdeel behoren.
Wees hun herder, neem hen met U mee.
Tot het einde der tijden.
[ps.28]
Morgen is het feest van alle heiligen.
Dit beroemde feest werd ingesteld, op de 1e zondag na Pinksteren, om elk jaar in de hele stad Rome te worden gehouden, ter ere van de Heilige Maagd Maria, Moeder van God, en van alle heilige martelaren, door paus Bonifatius IV [6e-7e eeuw], nadat hij de tempel had gewijd aan de christelijke eredienst het Pantheon of de Tempel van alle goden genoemd.
En hetzelfde feest werd daarna op verschillende manieren gehouden in verschillende kerken, toen Gregorius IV [9e eeuw] verordende dat het op de eerste dag van november, ter ere van alle heiligen, voor altijd plechtig moest worden gevierd in de hele universele kerk.
V. Kostbaar in de ogen van de Heer.
R. Is de dood van zijn heiligen.
Heilige Maria en alle heiligen,
bemiddel voor ons bij de Heer, onze God,
zodat wij Zijn hulp en redding kunnen verdienen,
die leeft en regeert voor altijd en altijd.
R. Amen.
V. O God, kom mij te hulp.
R. O Heer, haast U om mij te helpen.
V. O God, kom mij te hulp.
R. O Heer, haast U om mij te helpen.
V. O God, kom mij te hulp.
R. O Heer, haast U om mij te helpen.
V. Eer zij de Vader, en de Zoon, en de Heilige Geest.
R. Zoals het was in het begin, zo is het nu, zo zal het altijd zijn.
In de eeuwen der eeuwen.
Amen.
Volgens de traditie van de Griekse berg Athos...
zeilde de H. Maagd Maria, vergezeld van Johannes, van Jaffa naar Cyprus om er Lazarus te bezoeken. Toen het schip uit koers raakte en afstevende op het - toen heidense - Athos, moest het voor anker gaan vlakbij het huidige klooster van Iviron.
De Maagd Maria liep aan land, en overweldigd door de prachtige en wilde natuurlijke schoonheid van de berg, zegende ze hem en vroeg aan haar Zoon om hem tot haar tuin te maken.
Er werd een stem gehoord die zei:
Ἔστω ὁ τόπος οὗτος κλῆρος σὸς καὶ περιβόλαιον σὸν καὶ παράδεισος, ἔτι δὲ καὶ λιμὴν σωτήριος τῶν θελόντων σωθῆναι. ('Laat deze plaats Uw erfdeel zijn en Uw tuin, een paradijs en een toevluchtsoord van heil voor degenen die gered willen worden.')
Vanaf dat moment was de berg ingewijd als de tuin van de Moeder Gods...
en verboden terrein voor alle andere vrouwen.
Historische documenten over de oude geschiedenis van de berg Athos zijn schaars.
Het is zeker dat er al sinds de vierde eeuw, en mogelijk sinds de derde eeuw monniken zijn.
Tijdens het bewind van Constantijn I (324-337AD) woonden er zowel christenen als volgelingen van de traditionele Griekse religie. Tijdens het bewind van Julianus Apostata (361–363AD) werden de kerken van de berg Athos opnieuw verwoest, en verstopten christenen zich in de bossen en op ontoegankelijke plaatsen.
Later, tijdens het bewind van Theodosius I (379-395AD), werden net de tempels van de traditionele Griekse religie vernietigd. Maar de lexicograaf Hesychius van Alexandrië stelt dat er in de vijfde eeuw nog een tempel en een standbeeld van Zeus de Athoniet was.
In de zevende eeuw...
na de islamitische verovering van Egypte...
probeerden veel orthodoxe monniken uit de Egyptische woestijn een andere, rustige plek te vinden. Sommigen van hen kwamen naar het schiereiland Athos.
Een oud document stelt dat monniken 'hutten van hout bouwden met daken van stro' en dat ze 'door het verzamelen van fruit van de wilde bomen in voor zichzelf geïmproviseerde maaltijden voorzagen.'
[wiki]
IN DE LICHTGEMEENSCHAP
te BRASÍLIA, BRAZILIË
//
Mijn lieve kinderen...
Vandaag, met immense en onbeschrijfelijke vreugde om hier bij jullie te zijn,
kom ik om deze heilige etappe van de Pelgrimstocht voor de Vrede af te sluiten.
En met opgetogenheid kom ik, om het nieuwe Mariacentrum 'Heilige Ark van God'...
te vestigen, te zegenen en te openen.
Zodat door de communie/gemeenschap met de Hemelse Vader...
en met de Koninkrijken van de Schepping...
dezelfde Codes die ook Noah ontving...
geestelijk/spiritueel worden gedeponeerd...
op deze plaats [Planaltina, bij Brasilia]...
en van hieruit in heel Brazilië.
Het Mariacentrum Sagrada Arca de Dios...
zal de missie hebben om te bidden...
zodat de ware Interne Regering van de planeet...
welke de Regering van de Hiërarchie is...
geestelijk vervuld zal worden in dit land...
en, via dit land, in de hele wereld.
-
De taak van Mijn kinderen van Brasilia...
zal zijn om uitdrukking te geven aan dit Heilige Mariacentrum...
dat Ik in de nabije toekomst zal zegenen, wanneer een deel ervan al gemanifesteerd is.
-
Moge deze plek een ruimte zijn...
voor innerlijke genezing...
en voor de verzoening van harten.
De Bron/Fontein van de Vrouwe van de Genaden moet zich hier manifesteren.
Zodat Mijn kinderen uit Brasilia, uit de regio en uit de hele wereld...
hierheen kunnen komen om Mijn Genades te ontvangen.
Ook zal hier de Via Sacra tot uitdrukking komen...
en de kleine kapel van het meest kuise hart van Sint-Jozef...
evenals een pleintje met het Heilig Hart van Jezus.
-
Lieve kinderen...
Ik nodig jullie uit...
om op deze dag in jubel en blijdschap te zijn, samen met je Hemelse Moeder...
en om Mijn Zoon te bedanken, omdat er eindelijk een lichtpunt is gevestigd...
op het oppervlak van déze regio in Brazilië.
-
De Heilige Naam [van God] die dit Marian Centrum regeert is Elohim [De Schepper/Vader?...].
Ik dank je voor het vervullen van de aspiraties van Mijn geliefde Zoon.
Die jullie zegent, je Moeder...
de Maagd Maria
Roos van Vrede
[22.10.22]
Vier blokjes om...
aan de doodlopende Rua Joaquim Augusto Ribeiro de Souza 30...
en aan de rand van het bos van het grote Parque Zavaglia...
- een van de weinige groene plekken in de stad -
wil de Lichtkern Verlossing van het Lijden...
nu het Casa de São Lázaro gaan bouwen.
De missie van dit Huis van Sint-Lazarus [cf. de Orde van Sint-Lazarus, opgericht in dezelfde tijd als de Tempeliers] is om patiënten te helpen met palliatieve zorg: bevorderen van verlichting van het lijden in al zijn dimensies in de ervaring van ziekten die de continuïteit van het leven bedreigen, zodat mensen op humaan worden behandeld, volgens de normen van het segment, en naar tevredenheid.
De gelijkenis in de nieuwbouw, die ze begin juli aan burgemeester Airton Garcia (PSL) van São Paulo hebben voorgesteld, met het hospitaal van Padre Pio in Italië is opmerkelijk.
[bron]
Het Imaculada Casa do Alívio do Sofrimento...
- met dezelfde naam als het hospitaal van padre Pio in San Giovanni [St.-Jan!] Rotondo! -
de 'Lichtkern van Figueira in São Carlos'...
werd begin jaren negentig opgericht als een non-profit instelling, die zichzelf onderhoudt door middel van donaties ter ondersteuning van de diensten die gratis worden verleend aan de bevolking, in het bijzonder aan ouderen die in verpleeghuizen wonen, gezinnen in de periferie, evenals adolescenten en jongeren zodat ze wakker worden voor een leven gebaseerd op ethische en altruïstische waarden.
Voor ouderen biedt het Huis ambachtelijke workshops en ontspanningsmomenten aan. Voor kinderen en jongeren zijn de belangrijkste activiteiten muziekworkshops, en verschillende soorten van knutselen, evenals speelse spelletjes.
De Nucleus houdt dagelijks zijn deuren open voor degenen die rust en vrede zoeken en naar nieuwe levensstandaarden streven, evenals voor gebedsbijeenkomsten die worden gehouden door het Klooster van de Transfiguratie, deel van de gemeenschap en gekoppeld aan de Grace Mercy Order.
Dit alles gelegen aan de Rua Abrahão João 1074, in São Carlos. Een blokje om wonen passionistinnen [cf. Gemma Galgani] in het Mosteiro São Paulo da Cruz, en ligt even verder een Umbandatempel, gewijd aan de orisha Pai Oxalá, de Hemelvader [aan wie de vrijdagen zijn gewijd]...
[bron]
Sint-Carolus Borromeus...
beschermheilige van São Carlos in Brazilië...
was ervan overtuigd...
dat de epidemie een plaag uit de hemel was om de zonden van het volk te straffen...
en dat het dus nodig was zijn toevlucht te nemen tot geestelijke middelen: gebed én boetedoening.
De aartsbisschop gaf daarom opdracht om op 3, 5 en 6 oktober drie grote processies in Milaan te houden 'om de toorn van God te sussen.' Op de eerste dag, hoewel het geen grote vastentijd was, strooide de heilige as op de hoofden van duizenden mensen die zich hadden verzameld, en drong er bij hen op aan zich te bekeren.
Na de ceremonie trok de processie naar de basiliek van Sant' Ambrogio. Zelf plaatste hij zich aan het hoofd van het volk, gekleed in de violette mantel van de vastentijd, met een kap en blootsvoets. Hij droeg het touw van de boeteling om zijn nek, en in zijn hand een groot kruis.
In de kerk predikte hij over de eerste klaagzang van de profeet Jeremia: 'Quomodo sedet sola civitas plena populo' [Hoe eenzaam nu de stad die ooit zo vol bevolkt was...] en verklaarde dat de zonden van de mensen tot Gods verontwaardiging hadden geleid.
De heilige Karel Borromeus stierf op 3 november 1584...
en is begraven in de kathedraal van Milaan. Zijn hart werd plechtig naar Rome gebracht, naar de basiliek van Santi Ambrogio e Carlo, in de Via del Corso, gebouwd voor zijn heiligverklaring, waar het nog steeds wordt vereerd.
Talloze kerken zijn aan hem gewijd, waaronder de majestueuze Karlskirche in Wenen, die in de 18e eeuw werd gebouwd als een votiefdaad door keizer Karl VI. Op 22 oktober 1713, tijdens de laatste grote pestepidemie in Wenen, beloofde deze in de Stephansdom om een kerk voor zijn patroon Carolus Borromeus te bouwen, als de epidemie tot een eind zou komen.
[bron]
